Laureaci Nagrody Nobla w medycynie i fizjologii 2019-10-07

noblisci2019GdL660

Laureatami Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii w 2019 roku zostali: William G. Kaelin, sir Peter Ratcliffe oraz Gregg L. Semenza, którzy odkryli mechanizmy, dzięki którym komórki rozpoznają niedobór tlenu w organizmie oraz dostosowują się do zmiennej dostępności tego pierwiastka. Komitet Noblowski przyznający nagrodę w dziedzinie medycyny i fizjologii składa się z 50 profesorów Instytutu Karolinska w Sztokholmie. 

William G. Kaelin jr urodził się w 1957 roku w Nowym Jorku. Ukończył studia lekarskie na Uniwersytecie Duke w Durham. Swoje specjalistyczne wykształcenie w zakresie chorób wewnętrznych i onkologii odbył na Johns Hopkins University w Baltimore oraz w Instytucie Onkologii Dana-Farber w Bostonie. Założył własne laboratorium badawcze w Instytucie Onkologii Dana-Farber i w 2002 r. został profesorem zwyczajnym w Harvard Medical School, a od 1998 r. jest badaczem Instytutu Medycznego Howarda Hughesa.

Sir Peter J. Ratcliffe urodził się w 1954 roku w Lancashire, Wielka Brytania. Studiował medycynę w Gonville i Caius College na Uniwersytecie Cambridge i odbył specjalistyczne szkolenie z nefrologii w Oksfordzie. Założył niezależną grupę badawczą na Uniwersytecie Oksfordzkim i został profesorem zwyczajnym w 1996 roku. Jest dyrektorem ds. badań klinicznych w Francis Crick Institute w Londynie, dyrektorem Target Discovery Institute w Oksfordzie i członkiem Ludwig Institute for Cancer Research.

Gregg L. Semenza urodził się w 1956 roku w Nowym Jorku. Ukończył biologię na Uniwersytecie Harvarda w Bostonie oraz medycyną na School of Medicine w Filadelfii, uzyskał specjalizację z pediatrii na Uniwersytecie Duke w Durham. Odbył staż podoktorski na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w Baltimore, gdzie również założył niezależną grupę badawczą. W 1999 roku został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa, a od 2003 roku jest dyrektorem programu badań naczyniowych w Johns Hopkins Institute for Cell Engineering.

press medicine2019 4GdL660

Laureaci otrzymują dyplom, złoty medal oraz nagrodę pieniężną. Łączna kwota Nagrody Nobla wynosi 9 mln koron szwedzkich, w tym wypadku podzielona na równe części między trzech laureatów. 

Podstawowe publikacje naukowe laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii 2019 podane w komunikacie prasowym Komitetu Noblowskiego:

  1. Semenza, G.L, Nejfelt, M.K., Chi, S.M. & Antonarakis, S.E. (1991). Hypoxia-induciblenuclear factors bind to an enhancer element located 3’ to the human erythropoietin gene. Proc Natl Acad Sci USA, 88, 5680-5684.
  2. Wang, G.L., Jiang, B.-H., Rue, E.A. & Semenza, G.L. (1995). Hypoxia-inducible factor 1 is a basic-helix-loop-helix-PAS heterodimer regulated by cellular O2tension. Proc Natl Acad Sci USA, 92, 5510-5514.
  3. Maxwell, P.H., Wiesener, M.S., Chang, G.-W., Clifford, S.C., Vaux, E.C., Cockman, M.E., Wykoff, C.C., Pugh, C.W., Maher, E.R. & Ratcliffe, P.J. (1999). The tumour suppressor protein VHL targets hypoxia-inducible factors for oxygen-dependent proteolysis. Nature, 399, 271-275.
  4. Mircea, I., Kondo, K., Yang, H., Kim, W., Valiando, J., Ohh, M., Salic, A., Asara, J.M., Lane, W.S. & Kaelin Jr., W.G. (2001) HIFatargeted for VHL-mediated destruction by proline hydroxylation: Implications for O2sensing. Science, 292, 464-468. 
  5. Jakkola, P., Mole, D.R., Tian, Y.-M., Wilson, M.I., Gielbert, J., Gaskell, S.J., von Kriegsheim, A., Heberstreit, H.F., Mukherji, M., Schofield, C.J., Maxwell, P.H., Pugh, C.W. & Ratcliffe, P.J. (2001). Targeting of HIF-ato the von Hippel-Lindau ubiquitylation complex by O2-regulated prolyl hydroxylation. Science, 292, 468-472                             

(K.K.)

Źródło: materiały prasowe Komitetu Noblowskiego

https://www.nobelprize.org/prizes/medicine/2019/press-release/

GdL 11_2019