Tańczę tango - powieść miłosna, odcinek 2

Krystyna Knypl

Poprzedni odcinek powieści:

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/51-artykuly-redaktor-naczelnej/1292-tancze-tango-odcinek-1-powiesci

Motyw muzyczny

https://www.youtube.com/watch?v=ho5YBX5qGuA

Rozdział 2: Nietypowe tango małżeńskie

Realia życia młodej dziewczyny, która nie będąc do końca świadoma konsekwencji swojego czynu, złożyła przysięgę Hipokratesa, nie sprzyjały oddawaniu się pasji tańczenia tanga. Rytmu nie wyznaczały takty tanga lecz całodobowe dyżury, poranne odprawy, egzaminy specjalizacyjne, pisanie prac naukowych, prowadzenie badań do doktoratu oraz służba ludzkości wynikająca z tzw. powołania do medycyny. Istniało podobno także powołanie do małżeństwa, ale które było ważniejsze tego nie wiedział nikt!

Dziewczyny wychodziły za mąż z miłości, z konieczności, z rozsądku, z wyrachowania, a także z wielu innych powodów. Czy któraś dziewczyna wyszła za mąż z powołania? W kręgu koleżanek Matyldy kroniki towarzyskie nie odnotowały takiego przypadku.

Dziewczyny w podjęciu decyzji o małżeństwie nie były osamotnione. Matki, ojcowie, rodzeństwo a także koleżanki i koledzy aktywnie uczestniczyli w aranżowaniu zamęścia. W przypadku Matyldy okoliczności były nieco inne, a mianowicie okoliczności zamęścia były wywróżone przez jej matkę Halinkę, utalentowaną kabalistkę.

- Ty to sobie męża wyleczysz - było wróżbą jaką Matylda wielokrotnie słyszała od matki.

- Matka, skup się i spójrz w moją przyszłość wnikliwie i dociekliwie! Niby który z tych siedemdziesięciolatków tłumnie przybywających na oddział chorób wszelakich miałby być moim przyszłym mężem - odpowiadała poirytowana wróżbami matki.

- Przyglądaj się dokładnie wszystkim pacjentom, karty nie kłamią - odpowiadała Halinka.

Wróżby tak jak plany życiowe bywają krótkoterminowe oraz długoterminowe. Przyjrzawszy się niezliczonej rzeszy siedemdziesięciolatków, w żadnym z nich nie widziała kandydata na swojego przyszłego męża. Na kolejny czerwcowy niedzielny dyżur wybrała się nie spodziewając się, że będzie on miał przełomowe znaczenie w jej życiu. Ot, jeden z wielu w lekarskim życiu...

 Tancze tango fot 1

 

Źródło ilustracji: https://www.kalbi.pl/kartka-z-kalendarza-17-czerwca-1979

Dyżur przebiegał spokojnie, podczas wieczornego obchodu Matylda zobaczyla pacjenta nie widzianego rano ani nie przyjmowanego przez nią w ramach skierowań z izby przyjęć. Francis młody

@Francis zamyślony nad strategią oczarowania Matyldy

Zdziwiona tym odkryciem wygłosila pamiętną kwestię do pacjenta:

- A pan co tu robi? - zapytała Matylda.

- Leżę sobie - odparł pacjent.

- No tak, to widzę, ale skąd się pan wziął? - doprecyzowała.

- Z izby przyjęć - odparł pacjent.

- Muszę sprawdzić dokumentację dotyczącą przyjęcia do szpitala w dyżurce pielęgniarek - oznajmiła . To co znalazła w dyżurce przyprawiło ją o lekki zawrót głowy. Pacjent nie dość, że miał sporą niedokrwistość, to jeszcze dla wzmocnienia efektu pierwszego wrażenia okazało się, że był dziennikarzem.

- No tak, sławę na łamach mediów mam zapewnioną - pomyślała Matylda mocno sfrustrowana swoimi odkryciami. Wizja popularności w mediach okazała się prorocza, ale mechanizm jej realizacji okazał się być zupelnie innych. Pacjent trafił pod opiekę jednej z koleżanek, która po dwu tygodniach z powodu urlopu przekazała go ponownie Matyldzie. Dalsza kuracja przebiegła pomyślnie, a dla utrwalenia uzyskanej poprawy była kontynuowana w sanatorium. Sprawa wygladała na zakonczoną, przynajmniej z lekarskiego punktu widzenia. Wyczerpana obowiązkami udała się na urlop nad Adriatyk.

Tancze tango fot 2

Matylda pod palmą nad Adriatykiem

Po roku od wypisu pacjent doszedł do wniosku, że nie otrzymał dostatecznie dokładnych zaleceń dietetycznych i poprosił Matyldę o spotkanie.

Nie codziennie pacjenci jako miejsce spotkania proponują kawiarnię eleganckiego hotelu, więc lekko oszołomiona Matylda wyraziła zgodę na tę nietypową konsultację.

Po dwugodzinnej rozmowie okazało się, że nie wszystko zostało omówione i konieczne jest następne spotkanie. Efektem kolejnych spotkań odbywanych codziennie, podczas których otrzymywała codziennie kwiaty, było spostrzeżenie:

- Mogłabyś nosić podwójne nazwisko, Matyldo - zauważył Francis.

- Czy mam rozumieć, że są to oświadczyny? - zapytała.

- Tak, oczywiście! Zostań moją żoną! - Francis doprecyzował swoją propozycję.

- Matka mi wróżyła, że wyleczę sobie męża, a ponieważ jesteś wyleczony więc niech się spełni jej wróżba! - odpowiedziała Matylda.

Zostanie żoną po trzech miesiącach i matką po jedenastu miesiącach od ślubu nie sprzyjało tańcom, choć dla porządku należy zaznaczyć, że w życiu małżeńskim bywały sympatyczne chwile taneczne:

Matylda odtańczyła solowy taniec radości, po czym zażądała od męża współuczestnictwa. Franek objął żonę. Jego dłonie przesuwały się po roztańczonej Matyldzie niczym wycieraczki po szybie.

- Franek, taniec to takie zajęcie, przy którym należy poruszać nogami, a nie rękoma - poinstruowała męża.

- Nie bądź drobiazgowa. To nie medycyna. Kończyny górne czy dolne - nie ma znaczenia, ważne, ze pracują

- Mój drogi, tańce małżeńskie cię nie ominą, niezależnie od tych spektakularnych wywodów anatomicznych. Najpóźniej na emeryturze pojedziemy do Argentyny na kurs tanga, a gdy już opanujemy tę sztukę, będziemy tańczyć do białego rana.

Tancze tango fot 4

Źródło: Dancing, Karnet balowy Marii Pawlikowskiej, Spółdzielnia Wydawnicza Czytelnik, Warszawa 1958

Motyw taneczny

https://www.youtube.com/watch?v=e5yx7gHva3M

Krystyna Knypl

GdL 7/2021

Następny odcinek powieści:

https://gazeta-dla-lekarzy.com/index.php/51-artykuly-redaktor-naczelnej/1295-tancze-tango-odcinek-3-powiesci